Mooi weer, Vrijdag middag, beetje rustig op het werk, ik zou lekker vroeg naar huis kunnen gaan, of het terras op, maar nee en opeens kreeg ik geweldige zin om het blog voor Peter’s 50e verjaardag te openen. Het terras met (wit)bier kan wachten, en de eerste korte rokjes van dit jaar kunnen me ook gestolen worden.
Het gaat immers om de surprise van onze enige échte captain van het putje/illustere derde team (doorhalen wat niet van toepassing is).
Aangezien dit de eerste entry is, en ik niet iedereen alle mooie verhalen voor de voeten wil weg maaien (niet dat ik er veel ken na slechts 1 jaar), hou ik mijn bijdrage graag kort, maar wel met een korte vraag/overdenking waar anderen wellicht mee verder kunnen.
Elke Zondag valt mij namelijk een aantal dingen op, het groot aantal ego’s in de groep, de herrie, de flauwe grappen, het vloeken en ge-eikel, het gezang etc. Toch weten we ondanks/dankzij (wederom doorhalen wat niet van toepassing is) dit elke week weer een leuke pot neer te zetten. Wat hierbij verder opvalt is dat Peter eigenlijk nooit deel uitmaakt van al dit flauwe/overdreven masculiene(doorhalen wat niet van toepassing is) gedrag. Mijn take-away is dan ook, buiten het feit natuurlijk dat ik Peter wil bedanken voor zijn inzet als captain en wil feliciteren met zijn verjaardag, “Hoe kan Peter zo serieus blijven tussen al dit gebeuren in en op het veld, zelfs tijdens de motm speech. Dit kan niet makkelijk zijn, en zou mij al lang grijze haren hebben gegeven. Ik ben benieuwd naar het geheim, wie heeft het antwoord??
Peter, nogmaals gefeliciteerd, dank voor het leiden van het team en de persoonlijke tips.
met ()vale groet,
Bambi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten